http://www.wikiwand.com/en/Palaio_Faliro
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΥ ΦΑΛΗΡΟΥ.
O ιδρυτής του Φαλήρου ήταν ο τοπικός ήρωας Φάληρος, υιός του Άλκωνα και εγγονός του βασιλιά της Αθήνας Ερεχθέα και ότι η παράδοση έλεγε πως ήταν σύγχρονος του Θησέα και μαζί του βοήθησε τους Λαπίθες στον πόλεμο τους κατά των Κενταύρων.
Ο Φάληρος λέγεται ότι ήταν ένας από τους Αργοναύτες, που με αρχηγό τον Ιάσονα έκαναν (στα 1226-1225 π.Χ) την περίφημη Αργοναυτική εκστρατεία και ότι επίσης θεμελίωσε στη Νότια Ιταλία μια αποικία που την ονόμασε αρχικά ΦΑΛΗΡΟΝ.
Αργότερα εγκαταστάθηκαν εκεί και άλλοι Έλληνες από την Κύμη, τη Χαλκίδα, τις Πιθηκούσες, την Αθήνα και ονόμασαν την πόλη ΠΑΡΘΕΝΟΠΗ, τιμώντας έτσι μία από τις Σειρήνες, την ΠΑΡΘΕΝΟΠΗ, που τελικά απογοητευμένη επειδή ο Οδυσσέας δεν ανταποκρίθηκε στον έρωτά της, ρίχτηκε στην θάλασσα που ξέβρασε το σώμα της σ’ εκείνη την ακρογιαλιά. Εκεί υπήρχε ο τάφος της Σειρήνας εκείνης.
Καθώς η ΠΑΡΘΕΝΟΠΗ συνεχώς μεγάλωνε, η παλαιότερη περιοχή της πήρε το όνομα Παλαιόπολις ή Παλαίπολις και η νεότερη φυσικά ονομάστηκε ΝΕΑ ΠΟΛΗ ή ΝΕΑΠΟΛΗ που στα ιταλικά έγινε NAPOLI και έτσι λέγεται μέχρι σήμερα.
Η Νεάπολη έγινε κέντρο και πρωτεύουσα πολλών ελληνικών πόλεων , που ιδρύθηκαν στην ευρύτερη περιοχή της, έφτασαν σε μεγάλη ακμή, έδωσαν έντονα ελληνικό χρώμα σε όλη την έκταση, δηλαδή στην Νότια Ιταλία και την Σικελία, που από τότε ονομάστηκε MAGNA GRAECIA (Μεγάλη Ελλάς).
ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΦΑΛΗΡΟΥ.
To αρχαίο Φάληρο αναφέρεται ως το πρώτο και αρχαιότερο Επίνειο της Αθήνας. Η αποβάθρα ήταν εκεί «όπου η θάλασσα ελάχιστον απέχει της πόλεως». Η αποβάθρα πρέπει να ήταν εκεί όπου μετά Χριστό χτίστηκε το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου, που σώζεται μέχρι σήμερα και αναστηλώθηκε το 1985.
Το λιμάνι του Φαλήρου στ’ αρχαία χρόνια, όταν ακόμα δεν είχε διαμορφωθεί το λιμάνι του Πειραιά, είχε αρκετή έκταση, πιθανότατα θα άρχιζε από τις Τζιτζιφιές ή το Δέλτα και θα έφτανε έως εκεί που είναι σήμερα η Μαρίνα Φλοίσβου. Αλλά και όταν αργότερα ο Θεμιστοκλής και κατόπιν ο Περικλής διαμόρφωσαν το λιμάνι του Πειραιά, το Φάληρο εξακολούθησε να είναι το δεύτερο λιμάνι της Αθήνας, σε όλες τις εποχές.
ΝΑΟΙ, ΜΝΗΜΕΙΑ, ΕΟΡΤΕΣ.
Στο Δέλτα Φαλήρου ανακαλύφτηκε ένα αρχαϊκό νεκροταφείο, που λειτούργησε από τον 7ο-6ο αιώνα π.Χ. έως τους Ελληνιστικούς Χρόνους και εξυπηρετούσε τη γύρω περιοχή και φτωχά, εργατικά κοινωνικά στρώματα.
Μέχρι στιγμής έχουν ανακαλυφθεί περίπου 600 ευρήματα, μεταξύ των οποίων σκελετός 40χρονου άνδρα. Μάλιστα, ο συγκεκριμένος ανθρώπινος σκελετός φέρνει στο φως σημαντικά στοιχεία για την καθημερινή καταπόνηση που δεχόταν, καθώς φέρει κατάγματα και άλλες κακώσεις.
Στον χώρο του Αθλητικού Κέντρου Καλλιθέας η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως στοιχεία ενός δρόμου του αρχαϊκού 6ου αιώνα π.Χ., της εποχής των Τυράννων, υπολείμματα μίας γέφυρας κι ενός πηγαδιού με πήλινο στόμιο. Στο ολοκληρωμένο ΚΠΙΣΝ θα υπάρχει μόνιμος χώρος των ευρημάτων.
Από το λιμάνι του Φαλήρου ξεκίνησε ο ΘΗΣΕΑΣ οδηγώντας στην Κρήτη τους 7 νέους και τις 7 νέες, αποφασισμένος να εξοντώσει τον Μινώταυρο και να απαλλάξει την πατρίδα του από τον ταπεινωτικό αυτό φόρο του αίματος.
Και πάλι στο Φαληρικό λιμάνι, όταν γύρισε θριαμβευτής από την Κρήτη έκανε αμέσως ευχαριστήρια θυσία στον Ποσειδώνα και τους άλλους θεούς. Από τότε κάθε χρόνο γινόταν ναυτική γιορτή, τα Κυβερνήσεια, αφιερωμένα στη μνήμη των δύο γενναίων ναυτικών, που κυβερνούσαν το πλοίο του Θησέα, δηλαδή του Ναυσίθοου, που ήταν κυβερνήτης και του Φαίακα που ήταν ο πρωρεύς.
Το Φάληρο ήταν τότε ακόμα, ένα από τα τέσσερα λιμάνια της Αθήνας και ότι τα Θεμιστόκλεια τείχη είχαν πια ερειπωθεί. Σωζόταν όμως ακόμα, ερειπωμένη, η ΦΑΛΗΡΙΚΗ ΠΥΛΗ, που οδηγούσε από την Αθήνα στο Φάληρο, καθώς και οι Ιτώνειες Πύλες κοντά στους στύλους του Ολυμπίου Διός.
Ειδικά για την προστασία του λιμανιού είχε κτισθεί το ΦΑΛΗΡΙΚΟ ΤΕΙΧΟΣ που είχε μήκος 35 σταδίων (1 στάδιο=6,4 χιλιόμετρα) και έφτανε μόνο έως το Φαληρικό λιμάνι.
Στο δρόμο από το Φάληρο προς την Αθήνα σωζόταν ο ναός της Ήρας που επίτηδες τον είχαν αφήσει οι Αθηναίοι χωρίς πόρτες και οροφή, εφαρμόζοντας απόφαση που είχαν πάρει όλοι οι Έλληνες να αφήσουν ερειπωμένους τους ναούς που είχαν πυρπολήσει οι Πέρσες, για να τους θυμίζουν την ασέβεια των βαρβάρων και το μίσος που έπρεπε να διατηρούν οι Έλληνες εναντίον τους.
Μέσα στο Φάληρο υπήρχε ο ναός του Διός, των παιδιών του Θησέα, του ήρωα Φαληρού και της Δήμητρας, που και αυτόν τον είχαν πυρπολήσει οι Πέρσες .
ΤΟ ΦΑΛΗΡΟ ΣΤΟΥΣ ΠΕΡΣΙΚΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ.
Ο Ηρόδοτος όταν αφηγείται στα ‘Περσικά’ τις μάχες Ελλήνων και Περσών (490-179 π.Χ.), αναφέρει συχνά το Φάληρο. Μετά την ένδοξη μάχη του Μαραθώνα (Σεπτέμβρης 490 π.Χ.), ο περσικός στόλος παρέπλευσε το Σούνιο και προχώρησε προς το Φάληρο, με σκοπό να αποβιβάσει στρατό και να επιτεθεί στην Αθήνα, πριν προφτάσει να επιστρέψει από τον Μαραθώνα ο στρατός των Αθηναίων.
Αλλά ο Μιλτιάδης είχε προβλέψει αυτήν την ενέργεια των Περσών και έπεισε τους αγωνιστές του Μαραθώνα, (μολονότι ήταν ξεθεωμένοι από την σκληρότατη μάχη), να βάλουν φτερά στα πόδια τους και έτσι έφτασαν στην Αθήνα κατά το βράδυ και στρατοπέδευσαν στις Κυνόσαργες. Οι Πέρσες έφτασαν με τα πλοία τους τη νύχτα στο Φάληρο και σκόπευαν να επιτεθούν με την άνεσή τους όταν θα ξημέρωνε.
Πράγματι το πρωί εμφανίστηκαν στ’ ανοιχτά του Φαλήρου, αλλά όταν είδαν ότι οι Αθηναίοι ήταν ήδη παραταγμένοι έτοιμοι για μάχη, αφού κράτησαν για λίγο τα πλοία τους, γύρισαν πλώρη και έφυγαν για την Ασία. Μετά δέκα χρόνια, οι Πέρσες εκστρατεύουν ξανά εναντίον της Ελλάδας. Μετά τη μάχη των Θερμοπυλών και τη θυσία του Λεωνίδα, ο περσικός στόλος φτάνει στον όρμο του Φαλήρου. Οι Αθηναίοι είχαν εγκαταλείψει την πόλη τους και είχαν καταφύγει στην Σαλαμίνα, Αίγινα, Πόρο, Τροιζήνα.
Ο Ξέρξης αποβιβάστηκε στις σημερινές Τζιτζιφιές και εκεί έγινε το πολεμικό συμβούλιο των Περσών, 21 Σεπτεμβρίου 480 π.Χ. Την ίδια ώρα στη Σαλαμίνα συνεδρίαζε το ελληνικό στρατηγείο. Όταν νύχτωσε, το περσικό πεζικό μπήκε στην έρημη Αθήνα. Οι Πέρσες έβαλαν φωτιά στους ναούς και τα σπίτια και πελώριες φλόγες ζώσανε το τείχος της Ακρόπολης, απλώθηκαν έως τα προάστια και το φρικτό θέαμα συγκλόνισε τους Αθηναίους που παρακολουθούσαν από τη Σαλαμίνα.
Την επόμενη μέρα έγινε η ξακουστή ναυμαχία της Σαλαμίνας, ο περσικός στόλος έπαθε πανωλεθρία και «οι Βάρβαροι έφευγαν πλέοντες προς το Φάληρο» και από κει έφυγαν με τη μεγαλύτερη δυνατή ταχύτητα για να μπορέσουν να φτάσουν στον Ελλήσποντο, πριν τυχόν προλάβουν οι Έλληνες να πάνε εκεί και να διαλύσουν τις σχεδίες με τις οποίες ο Ξέρξης είχε «ζεύξει» τον Ελλήσποντο, οπότε η θέση του περσικού στόλου θα ήταν τραγική.
ΤΟ ΦΑΛΗΡΟ ΣΤΗ ΡΩΜΑΙΚΗ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΠΟΧΗ.
Ο Απόστολος Παύλος στην Αθήνα.
Στα πρώτα χριστιανικά χρόνια, γύρω στο 50 μ.Χ., δηλαδή 100 περίπου χρόνια πρίν από τον Παυσανία, πέρασε από την Αθήνα ο Απόστολος Παύλος. Αποβιβάστηκε στο λιμάνι του Φαλήρου, (που ήταν εκεί που αργότερα χτίστηκε το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου) και από εκεί πορεύτηκε προς την Αθήνα, ακολουθώντας κάποιο αγροτικό δρόμο.
Φτάνοντας στο σημείο όπου σήμερα υπάρχει η παλαιά εκκλησία των Αγίων Θεοδώρων, είδε εκεί τους βωμούς που οι Αθηναίοι είχαν αφιερώσει «τοις αγνώστοις Θεοίς» όπως μας λέει ο Παυσανίας. Βέβαια η ύπαρξη των βωμών στο σημείο εκείνο, είναι μια υπόθεση που στηρίζεται στο γεγονός ότι στην αυλή των Αγίων Θεοδώρων σώζονται ακόμα πεσμένοι κάτω 2 Ιωνικοί κίονες και παλαιότερα λέγεται ότι υπήρχαν και άλλα αρχιτεκτονικά μέλη, που οι περίοικοι τα χρησιμοποιούσαν ως οικοδομικά υλικά.
Πάντως από την επιγραφή αυτή πήρε αφορμή ο Απόστολος των Εθνών και μίλησε στους Αθηναίους για τον αληθινά Άγνωστο, έως τότε, σε αυτούς Θεό της Καινής Διαθήκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου